Nazwy własne (antroponimy) w polskich przekładach powiastki filozoficznej Voltaire’a "Candide ou l’optimisme"

Saganiak, Agnieszka

doi:10.18276/me.2016.2-05

- ris
- BibTeX
- EndNote
- Csv

Nazwy własne (antroponimy) w polskich przekładach powiastki filozoficznej Voltaire’a "Candide ou l’optimisme" Saganiak, Agnieszka

Object structure

Nazwy własne (antroponimy) w polskich przekładach powiastki filozoficznej Voltaire’a "Candide ou l’optimisme"

Meluzyna, Nr 2 (5) (2016) | Rocznik III

Saganiak, Agnieszka

Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego

Voltaire ; Candide ; Jacek Przybylski ; Tadeusz Boy-Żeleński ; translational horizon ; retranslation ; translator’s subjectivity

1. Ballard, M. (2001). Le nom propre en traduction. Paris: Ophrys.
2. Berman, A. (1995). Pour une critique des traductions: John Donne. Paris: Gallimard.
3. Błoński, J. (1958). Szekspir przekładu. W: T. Żeleński (Boy), Pisma. Red. H. Markiewicz. T. 14. Antologia literatury francuskiej (s. 5–11). Warszawa: PIW.
4. Bochnakowa, A. i in. (2012). Wyrazy francuskiego pochodzenia we współczesnym języku polskim. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
5. Brudnicka, J. (1964). Informacja o wierszach Stanisława Kostki Potockiego. Pamiętnik Literacki, 55 (2), 481–499.
6. Chrobak, M. (2009). Optymizm Kandyda oraz inne problemy oświeconych tłumaczy. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
7. Gary-Prieur, M.-N. (1991). Le nom propre constitue-t-il une catégorie linguistique? Langue française, 92 (1), 4–25.
8. Hen, J. (2008). Boy-Żeleński błazen – wielki mąż. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B.
9. Jean, C. (1976). Wstęp. W: C. Jean (red.). Boy-Żeleński 1874–1974. Warszawa: Uniwersytet Warszawski.
10. Karłowicz, J., Kryński, A., Niedźwiedzki, W. (1927). Słownik języka polskiego. T. 8: Z-Ż. Warszawa: Wydawnictwo Kasy im. Mianowskiego.
11. Kosyl, Cz. (1992). Nazwy własne w prozie Jarosława Iwaszkiewicza. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
12. Kozioł, P. (2010). Tadeusz Boy-Żeleński, Pobrane z: http://culture.pl/pl/tworca/tadeusz-boy-zelenski (18.09.2016).
13. Leroy, S. (2004). Le Nom propre en français. Paris: Ophrys.
14. Sinko, Z. (1982). Powiastka w oświeceniu stanisławowskim. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN.
15. Skibińska, E. (2011). «C’est la faute à… Boy»: Les traductions «canoniques» sont-elles un obstacle à la retraduction? W: E. Monti, P. Schnyder (red.) Autour de la retraduction. Perspectives littéraires européennes (s. 405–418). Paris: Orizons.
16. Skibińska, E. (2009). Przypisy tłumacza w osiemnastowiecznych polskich przekładach. W: E. Skibińska (red.). Przypisy tłumacza (s. 20–48). Wrocław–Kraków: Księgarnia Akademicka.
17. Snopek, J. (1994). Jacek Idzi Przybylski (1756–1819). W: T. Kostkiewiczowa, Z. Goliński (red.), Pisarze polskiego oświecenia. T. 2 (s. 207–229). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
18. Stróżyński, T. (1994). Pracowite błazeństwo. O przekładach Tadeusza Żeleńskiego-(Boya). W: M. Abramowicz, D. Bertrand, T. Stróżyński (red.). Humor europejski (s. 405-424). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
19. Strycharska-Brzezina, Maria (2012 ). Ku utopii graficznej? Projekty modernizacji alfabetu polskiego od Oświecenia do międzywojnia. Kraków: Collegium Columbinum.
20. Voltaire (1780). Kandyd Wszędobylski czyli najlepszość. Przeł. J.I. Przybylski. Lipsk [i.e. Warszawa]: Dufour, Piotr. Pobrane z: http://www.dbc.wroc.pl/dlibra/docmetadata?id=25648&from=publication (dostęp: 1.12.2016).
21. Voltaire (1781a). Dobry Bramin, czyli niechcący być uszczęśliwionym fanatykiem. Powieść filozoficzna. Lublin.
22. Voltaire (1781b). Mądry Memnon. Powieść z francuskiego. Lublin.
23. Voltaire (1889). Candide. W: Voltaire, Zadig; Candide; Micromégas. Paris: C. Marpon et E. Flammarion. Pobrane z: ark:/12148/bpt6k6209549f (1.12.2016).
24. Voltaire (1911). Refleksje. Zebrał, przeł., przedmową opatrzył Glass. Lwów.
25. Voltaire (1931). Kandyd. Przeł. T. Boy-Żeleński. Warszawa: Biblioteka Boy’a.
26. Wójcicki, J. (2006). Przybylski, czyli Voltaire. W: Kandyd Wszędobylski, czyli Najlepszość oraz inne przekłady Jacka Idziego Przybylskiego. Oprac. Jacek Wójcicki. Kraków–Warszawa: Collegium Columbinum.
27. Zabuesnig von, J. Ch. (1781). Historyczno-krytyczne wiadomości o życiu i pismach pana Woltera i inszych nowych fi lozofów. Wykład z niemieckiego przez J. P. jednego z akademików krakowskich. Warszawa: Drukarni J[ego]. K[rólewskiej]. M[oś]ci i Rz[ecz]p[ospo]l[i]tey u XX. Scholarum Piarum.
28. Zabuesnig von, J. Ch. (1784) Historyczno-krytyczne wiadomości o życiu i pismach trzydziestu i trzech filozofów naszego wieku, opisane i tłumaczone z niemieckiego. Kraków: Drukarnia Ignacego Gröbla.
29. Ziętarska, J. (1969). Sztuka przekładu w poglądach literackich polskiego Oświecenia, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN.
30. Żeleński (Boy), T. (1958). Wstęp. W: T. Żeleński (Boy), Pisma. Red. H. Markiewicz. T. 14. Antologia literatury francuskiej (s. 15–44). Warszawa: PIW.