Metadata language
Lingua franca features in Italian. Evidence form an evolutionary linguistics experiment
Creator: Publisher:Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk
Place of publishing: Date issued/created: Subject and Keywords:lingua franca ; język angielski ; język włoski ; iterowane uczenie się ; językoznawstwo ewolucyjne
Abstract:Nie ma wątpliwości co do statusu lingua franca języka angielskiego (np. Mair 2003). Można go było zaobserwować nawet w badaniu z zakresu językoznawstwa ewolucyjnego opartym na metodologii iterowanego uczenia się (por. Kirby and Hurford 2002). W eksperymencie z udziałem rodzimych użytkowników języka polskiego, który miał na celu stworzenie podstawowych, ale nowych systemów językowych, można było łatwo rozpoznać zakorzenione struktury językowe związane z językiem angielskim, pomimo faktu, że uczestnicy eksperymentu zostali poproszeni o nieużywanie jednostek językowych z istniejących języków (np. Rogalska-Chodecka 2015). Kiedy uczestnicy eksperymentu próbowali dostrzec wzorzec leksykalny lub syntaktyczny w zestawie ciągów spółgłoskowo-samogłoskowych CVCVCV, odwoływali się do słów angielskich niezależnie od swojego poziomu znajomości języka lub instrukcji eksperymentatora. W efekcie końcowym produktem eksperymentu nie był nowy system językowy, ale system zawierający zakorzenione struktury językowe związane z językiem angielskim, co dowodzi, że przy braku znanych struktur językowych najłatwiejszym wyjściem wydaje się być odwoływanie się do tych angielskich.W niniejszym artykule postawiono pytanie, czy możliwe jest „zmuszenie” uczestników eksperymentu do używania niektórych elementów włoskiego leksykonu (dla określenia koloru, ilości i kształtu) zamiast tych pochodzących z języka angielskiego, pomimo deklarowanego braku znajomości języka włoskiego. Porównano wyniki dwóch badań, jednego z grupą kontrolną, której uczestnicy zostali poproszeni o nauczenie się słów pochodzących z języka angielskiego, a także losowych ciągów CVCVCV, oraz drugiego, „zanieczyszczonego” językiem włoskim, w którym losowe słowa zastąpiono włoskimi w celu ustalenia, czy język włoski jest tak samo użyteczny jak angielski z perspektywy uczestników eksperymentu i posiada cechy lingua franca, które można zauważyć w przypadku oryginalnego eksperymentu ewolucyjnego. Okazało się, że język włoski, ze względu na łatwą przyswajalność, wykazuje cechy lingua franca i przy podobnych warunkach historycznych jak język angielski mógłby odzyskać swój historyczny status lingua franca.
References:
Batali, J. 2002. “The negotiation and acquisition of recursive grammars as a result of competition among exemplars”. In Linguistic Evolution through Language Acquisition: Formal and Computational Models, ed. T. Briscoe. Cambridge: Cambridge University Press, 111–172.
Brighton, H. 2002. “Compositional syntax from cultural transmission”. Artificial Life 8 (1): 25–54.
Brighton, H., K. Smith, and S. Kirby. 2005. “Language as an evolutionary system”. Physics of Life Re-views 2: 177–226.
Brosch, C. 2015. “On the Conceptual History of the Term Lingua Franca”. Apples – Journal of Applied Language Studies 9 (1): 71–85.
Cornish, H. 2011. Language Adapts: Exploring the Cultural Dynamics of Iterated Learning. PhD thesis: The University of Edinburgh.
Fitch, W.T. 2000. “The evolution of speech: A comparative review”. Trends in Cognitive Science4: 258–267.
Firth, A. 1996. “The discursive accomplishment of normality. On ‘lingua franca’ English and conversation analysis”. Journal of Pragmatics 26: 237–259.
Kirby, S. 2000. “Syntax without natural selection: How compositionality emerges from vocabulary in a population of learners”. In Approaches to the Evolution of Language: Social and Cognitive Bases, eds. J. Hurford, M. Studdert Kennedy and C. Knight. Cambridge: Cambridge University Press, 405–426.
Kirby, S. 2002. “Natural language from artificial life”. Artificial Life 8 (2): 185–215.
Prawa zastrzeżone - dostęp nieograniczony
Terms of use: Access: