Satyryczne funkcje rekwizytów magicznych

Kowalewska, Danuta

doi:1507-4153

Pobierz

Tytuł: Satyryczne funkcje rekwizytów magicznych

Bibliografia:

1. M. Arct, Słownik ilustrowany języka polskiego, t. 2, Warszawa 1929, s. 869.
2. B. Baranowski, W kręgu upiorów i wilkołaków, Łódź 1981, s. 154.
3. M. Buchowski, Magia. Jej funkcje i struktura, Poznań 1986, s. 5.
4. R. Bugaj, Nauki tajemne w Polsce w dobie odrodzenia,Wrocław 1976, s. 8.
5. R. Bugaj, Nauki tajemne w dawnej Polsce — Mistrz Twardowski, Wrocław 1993.
6. T. Cegielski, Sekrety masonów. Pierwszy stopień wtajemniczenia, Warszawa 1992, s. 113-117.
7. J. Collin de Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, wyb. i tł. M. Karpowicz, wst. R. Kuncewicz, Warszawa 1993, s. 113-114.
8. A. Engelking, Klątwa. Rzecz o ludowej magii słowa, Wrocław 2000, s. 19-20.
9. R. Gansiniec, Krystalomancja, Wrocław 1955, s. 4.
10. Z. Goliński, Komentarze, w: I. Krasicki, Pisma poetyckie, opr. Z. Goliński, t. 2, Warszawa 1976, s. 450-451.
11. M. Grzędzielska, T. Kostkiewiczowa, hasło Satyra, w: Słownik literatury polskiego oświecenia, red. T. Kostkiewiczowa, Wrocław 1991, s. 560.
12. J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, Słownik języka polskiego, Warszawa 1900, s. 317.
13. M. Klimowicz, Początki teatru stanisławowskiego (1163-1113), Warszawa 1965, s. 384.
14. D. Kowalewska, O "Pieśni ciarlatańskiej na jarmarku" Adama Naruszewicza, w: Adam Naruszewicz. Interpretacje, red. T. Chachulski, Wrocław 2000, s. 37-55.
15. I. Krasicki, Zbiór potrzebniejszych wiadomości, t. 2, Warszawa 1979 (przedr. z wyd. Lwów 1781), s. 88.
16. E. Levi, Historia magii, tł. J. Prokopiuk, Warszawa 2000, s. 323.
17. S. B. Linde, Słownik języka polskiego, t. 1, Lwów 1854, s. 289.
18. S. B. Linde, Słownik języka polskiego, t. 2, Warszawa 1994, s. 21-22.
19. Lustro, w: J. E. Cirlot, Słownik symboli, tł. I. Kania, Kraków 2006, s. 237.
20. Lustro, w: P. Kowalski, Kultura magiczna. Omen, przesąd, znaczenie, Warszawa 2007, s. 287.
21. A. S. Naruszewicz, Poezje zebrane, wyd. B. Wolska, Warszawa 2005, t. 1, s. 155-159.
22. L. Pełka, Polska demonologia ludowa, Warszawa 1987, s. 202-203.
23. J. Platt, Zabawy Przyjemne i Pożyteczne 1770-1777. Zarys monografii pierwszego polskiego czasopisma literackiego, Gdańsk 1986, s. 59.
24. Postępek prawa czartowskiego przeciw narodowi ludzkiemu, wyd. A. Benis, Kraków 1891, s. 99.
25. D. de Rougemont, Udział diabła, tł. A. Frybes, Warszawa 1992, s. 127.
26. Z. Raszewski, Weryfikacja czarodzieja, "Polska Sztuka Ludowa" 1987, nr 1-4, s. 109-110.
27. R. H. Robbins, Encyklopedia czarów i demonologii, tł. M. Urbański, Warszawa 1998, s. 316.
28. L. P. Słupecki, Wojownicy i wilkołaki, Warszawa 1994, s. 185-201.
29. E. Szczepan, Zwierciadło jako przedmiot magiczny w wybranych dramatach polskich pierwszej połowy XIX wieku, w: Lustro (zwierciadło) w literaturze i kulturze, red. A. Borkowski, E. Borkowska, M. Burta, Siedlce 2006, s. 99-108.
30. Teatr Franciszka Zabłockiego, opr. J. Pawłowiczowa, t. 1: Pogranicze farsy i komedii obyczajowej, Wrocław 1994.
31. M. Wallis, Dzieje zwierciadła i jego rola w różnych dziedzinach kultury, Łódź 1956, s. 81-83.
32. R. Wierzbowski, Nota do artykułu Co przedstawia obraz Jana Piotra Norblina "Les marionettes polonaises", "Pamiętnik Teatralny", 1968, z. 2, s. 241-242.
33. R. Wierzbowski, O szopce. Studia i szkice, opr. M. Waszkiel, Łódź 1990, s. 16, 84.
34. K. W. Wójcicki, Stare gawędy i obrazy, t. 2, Warszawa 1840, s. 49.