Wydawca:

PZWL

Miejsce wydania:

Warszawa

Typ obiektu:

Czasopismo/Artykuł

Abstrakt:

Odsetek chorych leczonych w naszej Klinice z powodu tzw. zespołu po w.p.ż. wynosi 7,9% i jest nieco mniejszy niż w statystykach innych autorów (Catell 10—25%). Wynika to zapewne z faktu, iż objęliśmy statystyką tylko przypadki najcięższe, które bezwzględnie wymagały leczenia szpitalnego. Na uwagę zasługuje spostrzeżenie, że aż u 57% chorych dolegliwości pojawiły się natychmiast lub w pierwszych tygodniach po operacji. Przyczyny tego stanu nie możemy wytłumaczyć z całą pewnością. Wydaje się, iż u części tych chorych dolegliwości przetrwały, ponieważ dotyczyły również narządów sąsiednich i wykonanie w.p.ż. nie mogło przynieść w tym względzie oczekiwanej poprawy. Jako przykład wymienić można współistnienie zapalenia pęcherzyka żółciowego i kamicy przewodu wspólnego, przewlekłego zapalenia trzustki lub zapalenia dróg żółciowych. Leczenie zachowawcze polegało na stosowaniu wyłączeń przykręgosłu- powych nerwów trzewnych, podawaniu środków rozkurczowych oraz częstym płukaniu dwunastnicy. Pod wpływem tego leczenia niektórzy chorzy odczuwali poprawę. Zwraca uwagę 65% chorych, u których rozpoznano w czasie powtórnej operacji zwężenie przewodów żółciowych. Należy przez to rozumieć, że zwężenie było rozmaitego stopnia, od nieznacznego, o którym sądzono na podstawie licznych zrostów7, przemieszczeń i przegięć przewodu wspólnego, do wyraźnych grubych blizn wymagających zespoleń z przewodem pokarmowym. Zwężenie przewodu wspólnego, nawet nieznaczne, wywiera znaczny wpływ na odpływ żółci z wątroby do dwunastnicy. Przekonaliśmy się w badaniach na psach, że zwężenie przewodu wspólnego na odcinku 1 cm, nawet o 25%, powoduje w ciągu pierwszych trzech dni znaczny wzrost poziomu bilirubiny i fosfatazy zasadowej we krwi. Badania kontrolne wykonane po 8—10 tygodniach wykazywały utrzymywanie się żółtaczki. W badaniu pośmiertnym stwierdzaliśmy u zwierząt znaczne rozszerzenie dróg żółciowych oraz pęcherzyka i marskość żółciową wątroby. Bardzo trudno jest powiedzieć, czy tzw. dyskineza dróg żółciowych powinna być uważana za jedną z przyczyn nawrotów dolegliwości po w.p.ż. Najczęściej rozpoznaje się dyskinezę u tych chorych, u których ani klinicznie, ani operacyjnie nie znaleziono przyczyny dolegliwości. Wydaje się nam dzisiaj, że w miarę coraz dokładniejszych badań śródoperacyjnych i postępu badań radiologicznych liczba tzw. dyskinez zmniejsza się znacznie.

Czasopismo/Seria/cykl:

Polski Przegląd Chirurgiczny

Tom:

35

Zeszyt:

7-8

Strona pocz.:

857

Strona końc.:

859

Szczegółowy typ zasobu:

Artykuł

Identyfikator zasobu:

oai:rcin.org.pl:80910

Język:

pol

Prawa:

Licencja Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0

Zasady wykorzystania:

Zasób chroniony prawem autorskim. [CC BY 4.0 Międzynarodowe] Korzystanie dozwolone zgodnie z licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0, której pełne postanowienia dostępne są pod adresem: ; -

Właściciel praw autorskich:

Olszewski, Wademar

Digitalizacja:

Instytut Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego Polskiej Akademii Nauk

Lokalizacja oryginału:

Biblioteka Instytutu Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im. M. Mossakowskiego PAN

Dofinansowane ze środków:

Program Operacyjny Polska Cyfrowa, lata 2014-2020, Działanie 2.3 : Cyfrowa dostępność i użyteczność sektora publicznego; środki z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz współfinansowania krajowego z budżetu państwa

Dostęp:

Otwarty