On differences between the predicate-argument structures śmiać się z czegoś (laugh at something)and śmiać się z kogoś (laugh at somebody) based on the Polish linguistic data

Banasiak, Dagmara

Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Przejdź do stopki

On differences between the predicate-argument structures śmiać się z czegoś (laugh at something)and śmiać się z kogoś (laugh at somebody) based on the Polish linguistic data

Pobierz

Tytuł: On differences between the predicate-argument structures śmiać się z czegoś (laugh at something)and śmiać się z kogoś (laugh at somebody) based on the Polish linguistic data

Abstrakt:

The aim of this paper is to discuss the main syntactic and semantic features of the Polish predicate śmiać się (tolaugh) within the theory of Semantic Syntax (Karolak 1984, 2002). It forms two, only seemingly similar, predicate-argument structures containing a prepositional phrase connected with the Polish preposition z + Gen. (at):1) [ktoś] śmieje się z [kogoś ABSTR / czegoś ABSTR] ([somebody] laughs at [somebody ABSTR / somethingABSTR]) and 2) [ktoś] śmieje się [z kogoś / czyjegoś], że_ ([somebody] laughs at [somebody / somethingwhat belongs to somebody] + SENT). The analysis shows they are different in terms of status andsemantic roles of their arguments, axiological markedness, objective or subjective reference of the humourincorporated in the act of laughter. Also, they denote different semantic scenarios: the first means a vocaland facial reaction to ludic humour, the second constitutes a complex act of speech in which satirical, verbalor non-verbal humour is used as a pretext to communicate the agent’s disapproving judgment of thepatient, or an antipathetic attitude towards it.

Bibliografia:

Plessner, H. (2007). Śmiech i płacz. Badania nad granicami ludzkiego zachowania. Kęty: Wydawnictwo Antyk.Polański, K. (red.) (1994). Słownik syntaktyczno-generatywny czasowników polskich, T. IV. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Reszka, J. (2001). Predykaty mówienia implikujące pojęcie zła w języku polskim. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN.
Szumska, D. (2017). Struktura predykatowo-argumentowa jako narzędzie analizy tekstu: pro et contra. Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, 52, s. 264–277.Waszakowa, K. (2008). ‘Uśmiech’ jako słowo i gest mimiczny. Obraz uśmiechu we współczesnej polszczyź-nie. W: R. Grzegorczykowa, K. Waszakowa (red.), Pojęcie – słowo – tekst. Z zagadnień semantyki leksykalnej (s. 151–166). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Wieczorek, U. (1999). Wartościowanie. Perswazja. Język. Kraków: Księgarnia Akademicka. Zaron, Z. (1980). Ze studiów nad składnią i semantyką czasownika. Polskie czasowniki z uzupełnieniem wer-balnym oznaczające relację osobową z argumentem zdarzeniowym. Wrocław–Warszawa––Kraków–