Cztery staropolskie wersje Senecjańskiej pieśni „Quis vos exagitat furor”

Rusnak, Radosław

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: Cztery staropolskie wersje Senecjańskiej pieśni „Quis vos exagitat furor”

Bibliografia:

1. W. M. Calder III, The Authenticity of Seneca, „Theystes” 336–338. „Mnemosyne” 42 (1989), s. 102.
2. A. Cattin, La Géographie dans les tragédies de Sénèque. „Latomus” t. 22 (1963), f. 4, s. 693–694.
3. Catullus Tibullus, Pervigilium Veneris. Transl. F. W. Cornish, J. P. Postgate, J. W. Mackail. Ed. G. P. Goold. London 1962.
4. Th. F. Curley, The Nature of Senecan Drama. Roma 1986.
5. P. J. Davis, The Chorus in Seneca’s tragedies. Hildesheim – Zürich – New York 1993.
6. P. J. Davis, The Chorus in Seneca’s „Thyestes”. „Classical Quarterly” 39 (1989), s. 421–422.
7. R. Degl’ Innocenti Pierini, „Aurea mediocritas”. La morale oraziana nei cori delle tragedie di Seneca. „Quaderni di cultura e di tradizione classica” 10 (1992), s. 159.
8. J. Dworzaczkowa, Bracia czescy w Wielkopolsce w XVI i XVII wieku. Warszawa 1997.
9. A. M. Dziama, Jan Gawiński. Studium literackie. Kraków 1905.
10. T. Eustachiewicz, Dzieje sentencyj Seneki w porenesansowej literaturze polskiej. „Pamiętnik Literacki” R. 22/23 (1925/26), s. 373-391.
11. T. Eustachiewicz, Seneka w Polsce. „Eos” 1913, f. 2, s. 227.
12. T. Grabowski, Literatura luterska w Polsce wieku XVI. Poznań 1920.
13. J. S. Gruchała, S. Grzeszczuk, wstęp w zb.: Staropolska poezja ziemiańska. Antologia. Oprac. ... Warszawa 1988.
14. H. Juszczyński, Dykcjonarzu poetów polskich. T.2. Kraków 1820.
15. A. Krzewińska, Jan Rybiński, poeta i nauczyciel języka polskiego. W zb.: Wybitni ludzie dawnego Torunia. Red. M. Biskup. Warszawa 1982.
16. R. Krzywy, Aksjologia humanistyczna w poezji polskojęzycznej XVI i XVII wieku. W zb.: Etos humanistyczny. Red. naukowa P. Urbański. Warszawa 2010, s. 111–114.
17. L. Kukulski, Corrigenda do „Utworów zebranych” Jana Andrzeja Morsztyna. „Pamiętnik Literacki” 1974, z. 2, s.201-208.
18. E. Lasocińska, „Cnota sama z mądrością jest naszym żywotem”. Stoickie pojęcie cnoty w poezji polskiej XVII wieku. Warszawa 2003.
19. Listy Jana Andrzeja Morstina. Oprac. S. Ochmann-Staniszewska. Wrocław 2002.
20. P. Mantovanelli, La metafora del „Tieste”: il nodo sadomasochistico nella tragedia senecana del potere tirannico. Verona 1965.
21. R. Marino, Osservazioni sul coro in Seneca tragico: Il „Thyestes”. „Quaderni di cultura e di tradizione classica” 10 (1992).
22. R. Marino, Sui vv. 336–338 del Tieste” di Seneca. „Studi classici e orientali” 44 (1994).
23. J. E. Minasowicz, Zbiory rytmów polskich. T. 5, cz. 3. Warszawa 1756.
24. J. A. Morsztyn, Lutnia. W: Utwory zebrane. Oprac. L. Kukulski, Warszawa 1971, s. 41.
25. D. Naborowski, Pieśni. W: Poezje. Oprac. J. Dürr-Durski. Warszawa 1961.
26. R. G. Nisbet, The Dating of Seneca’ s Tragedies with Special Reference to „Thyestes”. „Papers of the Leeds International Latin Seminar” t. 6 (1990).
27. Z. Nowak, Rybiński Jan. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 33. Wrocław 1991–1992.
28. Z. Nowak, A. Świderska, Jana Rybińskiego „Gęśli różnorymych księga I”. „Rocznik Gdański” 15/16 (1956/57).
29. Z. Nowak, A. Świderska, wstęp w: J. Rybiński, Wiersze polskie. Oprac. Z. Nowak, A. Świderska. Gdańsk 1968, s. XC–XCI.
30. W. Ogrodziński, Polskie przekłady Horacego. Kraków 1935.
31. J. Pelc, Jan Kochanowski w tradycjach literatury polskiej (od XVI do połowy XVIII w.). Warszawa 1965.
32. J. Pelc, Sarmatyzm a barok. W zb.: Problemy literatury staropolskiej. Seria 1. Red. ... Wrocław 1972, s. 148–151.
33. G. Petrone, Metafore del potere nelle „Troiane” di Seneca. W zb.: Atti dei convegni „Il mondo scenico di Plauto” e „Seneca e i volti del potere”. Bocca di Magra, 26–27 ottobre 1992; 10–11 dicembre 1993. Genova 1995.
34. G. Picone, La fabula e il regno. Studi sul „Thyestes” di Seneca. Palermo 1984.
35. G. Picone, Il significato politico di alcuni anacronismi nel „Thyestes” di Seneca. „Pan” 1987, s. 61–63.
36. A. Przyboś, L. Kukulski, Morsztyn Jan Andrzej. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 21. Wrocław 1976.
37. A. M. Raffo, W sprawie powstania „Amintasa” Jana Andrzeja Morsztyna. „Przegląd Humanistyczny” 1989, nr 7, s. 170.
38. R. Rusnak, Seneca noster. Cz. 1: Studium o dawnych przekładach tragedii Seneki Młodszego. Warszawa 2009.
39. J. Rybiński, Gęśli różnorymych księga I. Toruń 1593.
40. J. Rybiński, Gęśli różnorymych księga I. Oprac. A. Bujakowski. Toruń 1969.
41. L. A. Seneka, O bezczynności. W: Pisma filozoficzne. Przeł. L. Joachimowicz. T. 1. Warszawa 1965.
42. L. A. Seneca, Thyestes. W: Tragediae. I. F. Gronovius recensuit. Lugdum Batavorum 1661.
43. Słownik łacińsko-polski, Red. M. Plezia. T. 4. Warszawa 1974.
44. Smutne starożytności teatrum, to jest tragedie Seneki rzymskiego. Przeł. J. A. Bardziński. Toruń 1696.
45. P. Stępień, Poeta barokowy wobec przemijania i śmierci. Warszawa 1996.
46. J. Śliziński, Z działalności literackiej braci czeskich w Polsce. Wrocław 1959.
47. K. Targosz, Uczony dwór Ludwiki Marii Gonzagi. Wrocław 1975.
48. W. Tarn, Cywilizacja hellenistyczna. Przeł. C. Kunderewicz. Warszawa 1957.
49. W. Walecki, Horacjański epod „Beatus ille” w literaturze staropolskiej. (Szkic zagadnienia). „Meander” 1972, nr 7/8.
50. T. Wasilewski, Pac Krzysztof Zygmunt. Hasło w: Polski słownik biograficzny. T. 24. Wrocław 1979.
51. W. Woźnowski, Bajka w literaturze polskiego oświecenia. Kraków 1974.
52. J. Ziętarska, Sztuka przekładu w poglądach literackich polskiego oświecenia. Wrocław 1969.