Szymborska – Barańczak – Tuwim. Skamandryckie tradycje poezji ludycznej

Bukowiecka, Marta

doi:0867-0633

Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Pobierz

Tytuł: Szymborska – Barańczak – Tuwim. Skamandryckie tradycje poezji ludycznej

Bibliografia:

1. Absurd w polskiej poezji najnowszej, ankieta, „Tekstualia” 2023, nr 2.
2. E. Balcerzan, Wyklejanki–felietony–wiersze, w: Niepojęty przypadek. O poezji Wisławy Szymborskiej, red. J. Grądziel-Wójcik, K. Skibski, Pasaże, Kraków 2015.
3. S. Barańczak, Fioletowa krowa. 333 najsławniejsze okazy angielskiej i amerykańskiej poezji niepoważnej od Williama Shakespeare'a do Johna Lennona. Antologia, a5, Warszawa 1993.
4. S. Barańczak, Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne. Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków, Prószyński i S-ka, Warszawa 2008.
5. S. Barańczak, Zemsta na słowie, w: tegoż Tablica z Macondo, Osiemnaście prób wytłumaczenia, po co i dlaczego się pisze, a5, Kraków 2018.
6. A. Bikont, J. Szczęsna, Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2023.
7. W. Bolecki, Od groteski antycznej do modernistycznej, w: tegoż Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje, Wydawnictwo IBL, Warszawa 2012.
8. E. Dąbrowska, Literackie gry i zabawy tekstem i z tekstem. Strategie postmodernistyczne, w: Homo ludens v literatuře, red. L. Pavera, Slezská univerzita v Opavě, Opava 2003.
9. K. Dybciak, Zabawa jako źródło poezji, w: tegoż, Gry i katastrofy, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1980.
10. M. Głowiński, Aforyzmy, fraszki, liryki, w: tegoż, Intertekstualność, groteska, parabola. Szkice ogólne i interpretacje, Universitas, Kraków 2000.
11. A. Główczewski, Komizm w literaturze. Studia w perspektywie komunikacyjnej, Wydawnictwo UMK, Toruń 2013.
12. M. Gołaszewska, Śmieszność i komizm, Ossolineum, Wrocław 1987.
13. J. Kleiner, Z zagadnień komizmu, w: tegoż, Studia z zakresu teorii literatury, Wydawnictwo KUL, Lublin 1956.
14. H. Markiewicz, Zabawy literackie dawne i nowe, Universitas, Kraków 2003.
15. A. Martuszewska, Radosne gry. O grach / zabawach literackich, słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2007.
16. P. Matywiecki, Twarz Tuwima, WAB, Warszawa 2007.
17. J. Michalik, Nieznane teksty „Zielonego balonika”, „Pamiętnik Literacki” 1985, nr 2.
18. A. Słonimski, J. Tuwim, W oparach absurdu, Omnipress, Warszawa 1991.Świat humoru, red. S. Gajda, D. Brzozowska, Uniwersytet Opolski, Opole 2000.
19. W. Szymborska, S. Barańczak, Inne pozytywne uczucia też wchodzą w grę. Korespondencja 1972-2011, oprac. R. Krynicki, a5, Warszawa 2019.
20. W. Szymborska, Wiersze wszystkie, Znak, Kraków 2023.
21. W. Szymborska, Zabawy literackie, Znak, Kraków 2023.
22. M. Tarnogórska, Genus ludens. Limeryk w polskiej kulturze literackiej, Wydawnictwo UWr, Wrocław 2012.
23. J. Tuwim, Cicer cum caule CZYLI groch z kapustą, Iskry, Warszawa 2009.
24. J. Tuwim, Jarmark rymów, Czytelnik, Warszawa 1991.
25. J. Tuwim, Pegaz dęba, Iskry, Warszawa 2018.
26. J. Trzynadlowski, Małe formy literackie, Ossolineum, Wrocław 1977.
27. M. Urbanek, Wylękniony bluźnierca, Iskry, Warszawa 2013.
28. T. Weiss, Legenda i prawda „Zielonego balonika”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1976.
29. M. Wyka, Dom literacki jako imago mundi, „Dekada Literacka” 2011, nr 1.
30. J. Ziomek, Komizm – parodia – trawestacja, w: Prace o literaturze i teatrze ofiarowane Zygmuntowi Szweykowskiemu, red. J. Maciejewski, Ossolineum, Wrocław 1966.
31. J. Ziomek, Komizm – spójność teorii i teoria spójności, w: tegoż, Powinowactwa literatury. Studia i szkice, PWN, Warszawa 1980.