Haiku po polsku. Stereotypy – wizualizacje – polemiki

Śniecikowska, Beata

doi:0031-0514

Pobierz

Tytuł: Haiku po polsku. Stereotypy – wizualizacje – polemiki

Bibliografia:

1. S. Addiss, Haiku i haiga. W zb.: Estetyka japońska. T. 2: Słowa i obrazy. Antologia. Red. K. Wilkoszewska. Kraków 2005, s. 201-212.
2. R. Barthes, Imperium znaków. Przeł. A. Dziadek. Przekład przejrzał i poprawił, wstępem opatrzył M. P. Markowski. Warszawa 1999.
3. M. Bashō, Haiku. Przeł. A. Krajewski-Bola. „Poezja” 1975, nr 1, s. 35-37.
4. D. Brzoskiewicz, Złote myśli psa. Warszawa-Kraków 1994.
5. D. „Brzóska” Brzoskiewicz, Haiku. Warszawa-Kraków 1992.
6. A. Dziadek, Obrazy i wiersze. Z zagadnień interferencji sztuk w polskiej poezji współczesnej. Katowice 2004.
7. L. Engelking, Ezra Pound. W: E. Pound, Poezje wybrane. Wybór, przekł., oprac. L. Engelking. Warszawa 1989.
8. L. Engelking, Środkowoeuropejskie pustelnie pod bananowcem. W zb.: Droga na Wschód. Polskie inspiracje orientalne. Materiały z forum dyskusyjnego. Wstęp, red. D. Kalinowski. Słupsk 2000.
9. J. Gielo, Haiku-images Stanisława Grochowiaka. „Poezja” 1979, nr 7, s. 82-85.
10. M. Głowiński, Powieść jako metodologia powieści. W: Porządek, chaos, znaczenie. Szkice o powieści współczesnej. Warszawa 1968, s. 90-136.
11. Godzina dzikiej kaczki. Mała antologia poezji japońskiej. Oprac., przeł. A. Janta. Wstęp J. Miś. Essex 1966.
12. S. Grochowiak, Haiku-images. Warszawa 1978.
13. S. Grochowiak, Jedno spojrzenie. „Poezja” 1986, nr 10/11, s. 60-63.
14. S. Grochowiak, Szmaty. „Współczesność” 1960, nr 12, s. 5.
15. Haiku. Przeł. A. Żuławska-Umeda. Posł. M. Melanowicz. Wrocław 1983.
16. T. E. Hulme, Poezje imagistów. Przeł. L. Engelking, A. Szuba. „Literatura na Świecie” 1985, z. 1, s. 136.
17. J. Klejnocki, J. Sosnowski, Chwilowe zawieszenie broni. O twórczości tzw. pokolenia „bruLionu” (1986-1996). (Pierwsza monografia literatury 30-latków). Warszawa 1996.
18. T. Kostkiewiczowa, Haiku. Hasło w: M. Głowiński, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, T. Kostkiewiczowa, Słownik terminów literackich. Wrocław 2000, s. 190.
19. W. Kotański, Japoński siedemnastozgłoskowiec haiku. „Poezja” 1975, nr 1, s. 3-21.
20. B. Kowszewicz, „Idę gorący po tłach pokostniałych ” - czyli malarstwo w poezji Stanisława Grochowiaka. „Poezja” 1986, nr 10/11, s. 39-55.
21. A. Kwiatkowska, A Cognitive Linguist Reads Haiku Poetry. W zb.: Cognitive Perspectives on Language. Red. B. Lewandowska-Tomaszczyk. Frankfurt am Main 1999.
22. J. Kwiatkowski, Klucze do wyobraźni. Kraków 1973.
23. R. W. Langacker, Wykłady z gramatyki kognitywnej. Lublin 2001. Przeł. H. Kardela, P. Łozowski. Lublin 2005.
24. G. E. Lessing, Laokoon, czyli o granicach malarstwa ipoezji. Cz. 1. Wstęp, oprac. J. Maurin-Białostocka. Przeł. H. Zymon-Dębicki. Wrocław 1962.
25. J. Łukasiewicz, Grochowiak i obrazy. Wrocław 2002.
26. J. Łukasiewicz, Haiku Grochowiaka. „Twórczość” 1978, nr 12.
27. M. Melanowicz, Literatura japońska. T. 1: Od VI do połowy XIX wieku. Warszawa 1994.
28. M. Melanowicz, Time in Japanese Culture. W zb.: Categories o f Time and Space in Eastern and Western Poetics. Ed. E. Czaplejewicz, M. Melanowicz. Transl. A. Korzeniowska. Warszawa 1992.
29. P. Michałowski, Barokowe korzenie haiku (ostatnia przygoda Stanisława Grochowiaka). „Akcent” 1993, nr 4, s. 9-22.
30. P. Michałowski, Polskie imitacje haiku. „Teksty Drugie” 1995, nr 2, s. 41-53.
31. Cz. Miłosz, Haiku. Kraków 1992.
32. E. Miner, Pound, haiku i obraz poetycki. Przeł. L. Engelking. „Literatura na Świecie” 1985, nr 1, s. 98-123.
33. E. Miner, H. Odagiri, R. E. Morell, The Princeton Companion to Classical Japanese Literature. Princeton 1985.
34. M. Murase, Sześć wieków malarstwa japońskiego. Od Sesshu do artystów współczesnych. Przeł., red. K. Maleszko. Warszawa 1996.
35. Nowi poeci ojczyzny. Rozmowa M. Zaleskiego, Z. Bieńkowskiego i G. Borkowskiej. „Res Publica Nowa” 1993, nr 6, s. 16.
36. A. Olędzka-Frybesowa, Przeciw czemu protestują haiku. „Teksty Drugie” 1994, nr 2, s. 108-118.
37. M. Podraza-Kwiatkowska, Inspiracje japońskie w literaturze Młodej Polski. Rekonesans. „Pamiętnik Literacki” 1983, z. 2, s. 61-82.
38. M. Podraza-Kwiatkowska, Symbolizm i symbolika w poezji Młodej Polski. Kraków 1975.
39. L. Pszczołowska, Instrumentacja dźwiękowa. Wrocław 1977.
40. J. Sławiński, Pointa. Hasło w: M. Głowiński, A. Okopień-Sławińska, J. Sławiński, T. Kostkiewiczowa, Słownik terminów literackich. Wrocław 2000, s. 406.
41. A. Sobolewska, Maski Pana Boga. Szkice opisarzach i mistykach. Kraków 2003.
42. B. Stawiczak (S. Barańczak), Bóg błogosławi małomównym? „Tygodnik Powszechny” 1978, nr 43, s. 6.
43. B. Śniecikowska, „Góra w zieleni” i „twierdza w chmurze” - opoetycepolskich ijapońskich haiku. „Fraza” 2001, nr 4, s. 166-178.
44. M. Takeuchi , Wiersze iobrazy. W zb: Estetyka japońska. T. 2: Słowa i obrazy. Antologia. Red. K. Wilkoszewska. Kraków 2005, s. 185-199.
45. E. Tomaszewska, Inspiracje japońskie w kulturze i sztuce europejskiej - wprowadzenie do „Antologii polskiego haiku ”. W zb.: Antologia polskiego haiku. Oprac., wybór E. Tomaszewska. Warszawa 2001.
46. P. Trzeciak, Idea i tusz. Malarstwo w kręgu buddyzmu chan/zen. Warszawa 2002.
47. F. Ungerer, H. J. Schmid, Figure and Ground. W: An Introduction to Cognitive Linguistics. London - New York 1996.
48. K. Varga, P. Dunin-Wąsowicz, Parnas bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku. Warszawa 1998.
49. A. W. Watts, Zen w sztuce. W zb.: Buddyzm. Wybór, oprac. J. Sieradzan, W. Jaworski, M. Dziwisz. Kraków 1988.
50. K. Wyka, Barok, groteska i inni poeci. W: Rzecz wyobraźni. Warszawa 1977.
51. Wypisy z ksiąg użytecznych. Przeł., wybór Cz. Miłosz, Kraków 1994.
52. A. Żuławska-Umeda, O Kireji - sylabie ucinającej w haiku. „Japonica” 1994, nr 2, s. 65.